Het is 6 uur in de morgen. Een veldje, 2 doelen gemaakt van bamboe latten. 8 jongetjes spelen voetbal. Het is 5 uur in de middag op het droge veld wat nasuddert van de tropenzon van die dag spelen 20 jongens met een oude bal. Ze rennen, ze scoren en zijn enthousiast bij ieder gemaakt doelpunt. Sommigen zijn heel goed, een paar doen mee voor spek en bonen. Ja, dat kan ook hier. Voetbal. Op 1000den veldjes gespeeld door heel Indonesië. Ieder dorp heeft wel een speelveld. Maar nergens een vereniging, geen honk te zien. Het lijkt wel of er tot het vijftiende levensjaar gespeeld mag worden, daarna s er geen tijd of zin meer om achter een bal aan te hollen. Indonesië heeft zich ook dit jaar niet kunnen plaatsen voor de Azie-cup. Verloren van Bahrein en Katar. Het is gebleven bij de kwalificatieronde.
Sport in Indonesië. Een land van 230 miljoen inwoners. Een land dat 6 Olympische medaille heeft behaald sinds 1952. Waarvan 4 met badminton. Een land waar ook en gewichtshefster een medaille behaalde maar verder ……nee. Geen sportprestaties die het wereldnieuws halen. Hoe komt dat? Is het belangrijk, nee eigenlijk niet. Dit jaar stijgt de economie met 6.5% In Nederland is er recessie. Is sport dus van importantie van een natie? Nee.
Maar als het leuk is om te sporten, om in de tropenhitte achter een bal te rennen, dan is er wel ijver, wel activiteit, Maar het stopt bij de middelbare school. Zodra er geïnvesteerd moet worden in faciliteiten, coaches ontbreken, uitdagingen gesteld worden dan is het over en voorbij met de sport. Ook een belangrijke factor is het ontbreken van de wil om beter te zijn, sneller, harder en agressiever. Competitiedrang is zeldzaam. Zachtmoedigheid heerst alom.
2012 wordt een Olympisch jaar, Het rood-witte dundoek van Indonesië zal niet gehesen gaan worden. Een volk van 230 zielen zal niet in extase geraken. Het leven gaat door en Londen is ver weg. Ver weg van een stoppelig veldje in de tropenzon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten